Mijn naam is Lauren. Ik ben een kwarteeuw oud en heb twee jongere broers. Ik heb met veel plezier Taal- en Letterkunde gestudeerd in Leuven. Ik had geluk en mocht een half jaar in Madrid studeren, een stad waar ik nu ook nog graag op bezoek ga. Na mijn afstuderen heb ik twee seizoenen in de Franse Alpen gedaan. Ik houd van bergen beklimmen, thee, lekker eten, naar het theater of de cinema gaan, lezen, kamperen en zwemmen. Het liefste wat ik doe is snowboarden in diepe, verse, licht opstuivende poedersneeuw.
Hoe was jouw eerste kennismaking met Ryce Travel?
Het sneeuwde voor de eerste keer dat jaar. Ik had mijn bus gemist en was dus een beetje zenuwachtig omdat ik een halve dag later dan afgesproken zou aankomen in Avoriaz, het dorp waar we samen op seizoen zouden zitten. Maar toen kwamen Ferda en Peter me opwachten met hun snowboard en wist ik dat het goed zat. In de dagen en weken daarop leerde ik Ryce Travel kennen. En ik was meteen verkocht. Kirgizië? Kazachstan? Georgië? Door hun verhalen leek het bijna alsof ik er zelf al geweest was. En ik kon niet wachten om het met eigen ogen te zien.
Wat vind je van de visie/missie van Ryce Travel?
Nobel. Moedig. Straf. Stoer ook. Aanlokkelijk. Ondernemend. Avontuurlijk.
Wat doe je in het dagelijkse leven?
In het dagelijkse leven ben ik strateeg bij Absoluut, een (eerder) klein communicatiebureau aan de Vaart dat creatieve antwoorden zoekt op de communicatieproblemen van nobele klanten (publieke diensten en goede doelen enzo). Ik woon in Leuven met vijf vrienden en een lief. In de week ga ik klimmen en naar de Russische les en in het weekend het liefst kamperen. In de winter drink ik thee en lees ik boeken. In de zomer ook, maar dan liefst buiten.
Wat heb je gedaan als vrijwilliger?
Vorige zomer vertoefde ik twee maanden in Kirgizië en Kazachstan. Ik hielp met de op- en uitbouw van een nieuwe Ryce Travel “Hub” in Karakol, waar de verhuur (in de zomer kampeermateriaal en mountainbikes, in de winter skimateriaal) en op termijn ook een bar/ontmoetingsplek zitten. Het grootste deel van de tijd mocht ik in de bergen zijn en helpen in ons basecamp – het Ayu Tor Ryce camp. Daar was ik zo’n beetje de schakel tussen de locals en de reizigers. We ontvingen de mensen, organiseerden hun verblijf, gaven advies bij het uitstippelen van hun tocht, en begeleidden groepen. Weer thuis help ik af en toe met schrijven voor de website. En ik mocht ook mee op studiereis naar Georgië en Cappadocië – de nieuwe Ryce bestemmingen van 2019.
Hoe heb je het vrijwilligerswerk ervaren?
Hoe ik het ervaren heb? Genoten heb ik, met volle teugen. Het kamp in de Karakol vallei is een klein paradijsje.
Tijdens mijn zomer in Kirgizië heb ik het land leren kennen (opgepast, ik ben nog lang geen expert). Ik heb een beeld kunnen vormen van wat er mogelijk is, hoe de dingen daar in hun werk gaan, en zelfs een beetje Russisch en de telwoorden in het Kirgizisch opgepikt (Kirgizisch is een hele moeilijke taal). Ook ben ik sprongen vooruit gegaan in het communiceren zonder woorden (het is niet altijd makkelijk praten wanneer je geen gemeenschappelijke taal spreekt). Verder heb ik ontdekt dat wij westerlingen niet meer kunnen wachten – kunnen ze in Centraal-Azië als de beste. Er is daar weinig planning, of eigenlijk geen. De fietsenmaker komt wanneer hij komt, het gras zullen we maaien wanneer we een grasmachine hebben, en het terras, ja, daar beginnen we morgen aan. Of de dag erna. Of anders volgende week. Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo erg. In Kirgizië heerst een andere opvatting van de tijd. Het is een beetje wennen, dat wel.
Wat zijn de mogelijkheden voor toerisme in Kirgizië volgens jou?
De mogelijkheden zijn eindeloos. De bergen! De valleien! De meren! De mentaliteit! Het eten! Freeriden! Tourskiën! Bergen beklimmen!
Welk moment is je het meest bijgebleven tijdens je verblijf?
Dat is moeilijk kiezen. Ik ga voor onze twee Kirgizische vrienden, Ilya en Amantur, kok en houthakker van het kamp. Omdat ik het bijzonder vond dat we vrienden geworden zijn zonder eenzelfde taal te spreken.
Welke droom jaag jij zelf na?
Ik zou graag nog eens in de bergen willen wonen.
